entzun.com

Musika albisteak
eta agenda astero
zure postontzian!


| Sindikatu - RSS | Testu tamaina AAA

Atzera Begira

Zabaldu
bidali zure berria Bidali zure artikuluak
Julen Azpitarte 2014-04-10

The Urinals / Dangerhouse Records

Kalifornia hondoratzen ari da

The Urinals hirukoa. The Urinals hirukoa.

Klikatu argazkien gainean handiago ikusteko
The Urinals-I`m A Bug
Kalifornian, 70eko hamarkadan izandako punk rock eztandan giltzarri izan ziren The Urinals taldearen eta Dangerhouse Records diskoetxearen berri izan genuen iaz, zenbait berrargitalpenen bidez. Gurera ekarri ditugu garai hartako giroa gogoratzeko, bai eta biek egindako lan bikaina aztertzeko ere.



The Urinals / 100 Flowes
Puzzle geometrikoak

Talde gutxik lortu dute The Urinals-en besteko itzal handia hain gaitasun musikal eta profesional urriarekin. 1978an, Los Angeles hiriko UCLA Unibertsitatean eratua, The Urinals-ek hiru EP (oro har hamar bat kantu) eta doinu solte gutxi batzuk baino ez zituen argitaratu; doinuok nota batean edo bitan oinarritzen diren pieza minimalak dira, trebezia eskasaren eta euren buruei ezartzen zizkieten mugen isla. “Punk kutsuko haikuak” terminoa erabili izan da hirukotearen doinuak definitzeko: laburrak, sinpleak eta biziak. Hori dela eta, “AEBetako Wire” deitzen zieten, post-punk estiloko Wire talde ingeles handiaren harira. Antzeko proposamen musikala jorratzen zuten beste bi talde Zeelanda Berriko The Clean edo Kaliforniako Minutemen izan ziren. Bada, makina bat taldek egin dituzte bereak Pixontzien kantuak; tartean, herrikide eta lagun zituzten Minutemen (Ack, Ack, Ack, Ack) eta Gun Club (Black Hole). Yo La Tengo, No Age eta Mika Miko izan dira hirukotearen bertsioak egin dituzten beste talde batzuk.

Doinu bitxi bezain itsaskor horien jatorria abestiak idazteko duten kontzeptu espazialean eta egoki jotzeko ezintasunean dago, izan ere, ezintasun hori abantaila bihurtu zuen hirukoteak

Bost unibertsitariok osatu zuten The Urinals, baina lehenengo kontzertua egin ondoren, taldea hirukote bilakatu zen: Kjelh Johansen (gitarra), Kevin Barret (bateria) eta John 'Talley' Jones (baxua). Hirurak arduratu ziren abesteaz, eta hiru ez-musikari horiek grabatu zuten estreinako EP homonimoa, 1979an. Horretarako, Happy Squid Records diskoetxea sortu zuten. Jostailuzko bateriarekin eta mikrofono eta anplifikadore bakarrarekin grabatua, melodia eta amorrua uztartzen dituzten lau zoraldi biltzen ditu; hutsunez beteriko doinu horien oinarria surf kutsuko riff batek edo bik osatzen dute.

Doinu bitxi bezain itsaskor horien jatorria abestiak idazteko duten kontzeptu espazialean eta egoki jotzeko ezintasunean dago, izan ere, ezintasun hori abantaila bihurtu zuen hirukoteak. John Talley Jones taldekidearen esanetan: “Nire ustez, kantuak eraikitzeko prozesua konposatzearen kontrakoa da. Nire buruan garatu behar den puzzle geometrikoa da abestia. Gauza bisuala da. Kantuek nolako itxura daukaten ikusi behar dut, nola sentitzen ditudan. Doinuekin lotutako forma geometrikoak dira”.
Bigarren EPan, 1979an jasotako Another, formula bertsuarekin jarraitu zuten, eta lau kantu grabatu zituzten, tartean, Gun Clubek eta Minutemenek egokitutakoak.
Amaitzeko, 1980an, Sex eta Go Away Girl kantuak bildu zituzten hirugarren EParen A aldean; B aldea, berriz, txistu desatsegin batek zeharkatzen du. Disko horretan gaitasun tekniko handiagoa erakutsi zuten. Lehenengo kantua taldearen ezagunenetarikoa da, fidelitate baxuko pieza melodikoa; bigarrena, berriz, modu akustikoan hasi, eta sutan garatzen den haserrealdia da. (Oharra: taldearen uzta guztia Negative Capabilyty bilduman entzun daiteke; egun eskuragarri dago In The Red diskoetxearen bitartez).

  The Urinals - Sex by Superior Viaduct


Ehun lore

Aipatutako hobekuntza musikalaren ondorioz, eta euren aspirazio musikalak beste maila batera eramateko asmoz, jatorrizko taldea desegin, eta 100 Flowers eratu zuten, zeinak iraupen luzeko disko bakarra grabatu zuen, 1983an; hilabete beranduago, taldea ezereztu egin zen. LPan, garaiko punk espiritu musikal eta politikoa (taldearen izena Mao Zedong Txinako agintariaren aipu batetik hartu zuten), eta azaleratzen ari zen Paisley Underground estilo rock zalearen ezaugarriak batzen dira, Ingalaterrako post-punkaren eragin angeluarrak baztertu gabe. Grabazioak gordetzen duen bikaintasunaren zertzelada bat diskoa ixten duen California’s Falling Into The Ocean kantua da. Sonic Youth-eko Thurston Moore-k ondokoa esan zuen disko horren harira: “Musikaltasun aparta eta inteligentzia kritikoa, baita maila handiko egurra ere".
Bi izeneko banda 1996an itzuli zen. Harrezkeroztik, jotzen jarraitzen du, tarteka geldialdi luzeak egin arren. The Urinalsen singleak eta 100 Flowersen diskoa AEBetako Superior Viaduct diskoetxeak berrargitaratu ditu.



Dangerhouse Records, plastiko arriskutsuak

Punk ereserki gehien bildu zituen diskoetxe independentea izan zen Los Angeles hiriko Dangerhouse Records, hala nola, Weirdos xelebreen Solitary Confinement; X punkabilly-en Los Angeles; Dils sozialisten Class War, edo emakumezko ahotsekin grabatutako punk doinu onenetakoak, The Bags-en Survive edo Avengers-en We Are The One. Halere, bere produkzioa urria izan zen: binilozko 14 singletan laburbildu daiteke, grabazio horiek Munster Recordsek plazaratu zituen, 2013an, CD bikoitzean eta single-box formatuan. Bere garaian, ez ziren askorik saldu, baina badakigu sarritan, salmentak eta sormena ez datozela bat.



Dangerhouse 1977ko udan eratu zuten David Brownek (Screamers synth-punk taldeko musikari ohia) eta Pat Garrettek (gitarra jo zuen The Randoms-en eta bateria Dils-es). Bi horiei Black Randy musikaria gehitu zitzaien (hiru single eta LP bat argitaratu zituen Dangerhousen). Hasiera batean, diskoak elektrizitate iturri bat zegoen edozein zulotan grabatu bazituzten ere, gero Kitchen Synch estudioan paratu zituzten euren ipurdiak. Estudioan Mike Hamilton soinu teknikariaren laguntza izan zuten, 8 eta 16 pistatan grabatzen ikasteko, ordura arte lau pistatan grabatzen baitzuten. “Estreinatu berria zen 16 pistako mahai baten gainean, Heineken bat isurtzen ikusi zuen gizona da Hamilton, inor jipoitu edo negarrez hasi gabe. Urteetan sekulako pazientzia erakutsi zuen, punk haserretuek bere inteligentzia iraintzen zuten bitartean”, azaldu du David Brownek Munster Records-en bilduman jasotako elkarrizketan. Brownen hitzetan, “Dangerhousentzat, eta zaleentzat, soinuaren kalitatea funtsezkoa zen”.
Rodney Bingenheimer KROQ irratiko esatari eta guruak ere laudorioak bota zituen single horiek entzuterakoan: “Dangerhousek benetako diskoak argitaratzen ditu, benetako plastikoan”. Horren erakusle Randoms-en Let’s get ride of New York eta Rhino 39-ren Prolixin stomp plastiko ezkutuak. Ezinbestekoak.

Zabaldu
bidali zure artikulua Bidali zure artikulua
Erlazionaturiko edukiak
Bidali zure iruzkina


kaptxa

bai, ezagutzen dut datuen erabilpen politika eta onartu.

bai, entzunen buletina astero jaso nahi dut.