Haserretik paradisura, minutu batean. Minutu bat, edo agian oraindik gutxiago, behar izan genuen indignaziotik zoriontasunera salto egiteko. Izan ere, Megaparkeko tabernetan denetarik entzuten zen: Gau hartan ez zela Whitesnake taldea izango, Bernie Marsden baizik, taldearen lehen etapa mitiko hartan, eta, Saints and sinners (1982) LPa arte, guitarra jole paregabea izan zena. Beste batzuek ez genuen hori sinestu nahi, ez Bernie ikusi nahi ez genuelako, David Coverdale ikustera gindoazela uste genuelako baizik. Are gehiago, kontzertuaren ticketean David beraren argazkia ageri zen!


Behin eskilarak igo eta aretoan sartuta, posizioak hartu eta orduantxe hasi zen showa. Esan bezala, denbora gutxi behar izan genuen taldearen oinetara errenditzeko. Rock and roll zaharra, blues osagarri handi bat eta 70etako Hard Rock boteretsua! Zer gehiago eskatu daiteke? Honela, Whitesnakeren bigarren etapa komertzialago hori biziki maite dugunontzat ere, gozamen hutsa 1978 eta 1982 urteen arteko harribitxiak entzutea, taldearen etapa