Abenduaren 29an, larunbatean, akreditazioak hartu eta Nekez taldea jotzen hasia zela, sarrerako langileek zuzenean barrura garamatzate, argazkilarien fosora! Iruditan gordetzeko modukoa izan zen: antolatzaileak gu eskoltatzen eta gu atzetik, bidea ireki eta zuzenean eszenatoki azpira. Adrenalina topera sentitu genuen, eta bitartean Nekez taldea Berri Txarraken Min hau-ren bertsioa jotzen. Nafarren jotzeko era gustatu zitzaidan arren, soilik pare bat abesti entzun nituen eta ezin dut askoz ere gehiago idatzi. Modu egokiago batean ikusten saiatuko naiz, metal melodikoa ulertzeko era erakargarri horri behar duen denbora eskaintzeko.



Gatillazo ikusten dudan bakoitzean poz sakon bat sentitzen dut, Evaristo jaunak hor jarraitzen duelako; boterea, erlijioa eta zapaltzen gaituzten erakunde guztiei egurra ematen. Urteek ez dute Evaristo apaldu, eta bere dardoak La Polla Recordsen garai zaharretan bezain zorrotzak dira. Hainbeste talde gazte eta modernoren aurrean, hor dago Aguraingo punkia, zuzen-zuzenean etsaiaren aurka bere ereserki zahar eta berriak oihukatzen. Honela, Sseguratas blindaoss edo Relaciones peligrosas-ekin zorroztasun hori umore pintzelada handiekin hornitzen du, askotan sarkasmoa erabiliaz. Guzti horri Gatillazoren zeinu den zapatilla erritmikoa eta oinarrizko punk-rock indartsua gehitzen badiogu, emaitza oraindik eraginkorragoa da. La gran enga